Ik ging niet reageren.
Ik heb getwijfeld.
Ik ben voor vrijheid van meningsuiting, ik vind dat je overal mee moet kunnen en mag lachen.
God weet dat in tijden van verdriet een grap juist alle verschil kan maken.
Maar ik vind dit niet grappig beste Martijn Koning.
Sterker nog, ik vind het intriest.
Tranen in mijn ogen toen ik je video zag.
Niet van het lachen, wel van verdriet.
Omdat de inclusiviteit en acceptatie van gebarentaal in vraag wordt gesteld.
Belachelijk wordt gemaakt.
Gratuit.
Jij noemt het een enorme aanstellerij, al dat gewapper met je handen.
Voor mijn zoon is het het verschil tussen een les wel of niet begrijpen.
De grap wel of niet snappen.
De clou van het verhaal wel of niet meekrijgen.
Een vraag wel of niet horen.
Het compliment wel of niet ontvangen.
Een waarschuwing wel of niet krijgen.
Mijn zoon is geen debiel.
Hij is doof geboren.
Hij heeft recht op gelijkwaardige communicatie.
Daar hebben mensen voor gevochten.
Daar vecht ik voor.
Je betoog zaait enkel onbegrip en onwil.
Dat is niet de wereld waarin ik mijn zoon wil opvoeden.
Dat is niet de wereld die ik om mij heen zie.
Dat is niet hoe de kinderen uit zijn klas, hun ouders, de juffen en meesters, reageren op zijn tolk.
Dat is niet de twinkeling in zijn ogen als iemand hem om een gebaar vraagt.
En dat beste Martijn is pas écht relevant.
Ik hoop dat als je zelf ooit kinderen krijgt dat ze gezond zijn.
Dat ze geen extra zorg of hulp nodig zullen hebben.
Dat ze niet tot die kleine groep mensen behoren.
Tot die tijd houdt je beter je mond over dingen waar je niets vanaf weet
Fijne zondag!
